Obszar parafii i parafianie
      O parafii
Przed rokiem 1945 w granicach parafii znajdowały się: miasto Biłgoraj oraz wioski:
Andrzejówka, Bojary, Cyncynopol, Edwardów, Gromada, Hedwiżyn, Ignatówka, Kajetanówka,
Kociołki, Korytków Duży, Majdan Gromadzki, Rapy Bojarskie, Różnówka, Ratwica, Wola Duża
i Mała oraz Wolaniny. Wyżej wymienione miejscowości należały do parafii przez wiele lat,
a niektóre należą jeszcze do dzisiaj. Pierwsza zmiana granic parafii ma miejsce z chwilą
powstania nowej parafii pod wezwaniem Matki Bożej Bolesnej w Korytkowie Dużym w 1981 roku.
Wówczas to od parafii Wniebowzięcia NMP w Biłgoraju zostały odłączone miejscowości:
Korytków Duży i Andrzejówka. Kolejna zmiana nastąpiła dopiero w 1984 roku, kiedy to biskup
lubelski Bolesław Pylak erygował nową parafię przy dotychczasowym kościele rektoralnym pod
wezwaniem św. Jerzego. W związku z powstaniem nowego ośrodka duszpasterskiego od parafii
Wniebowzięcia NMP odłączono część południowo - zachodnią, w tym nowo powstałe osiedle 22
Lipca oraz kaplicę Chrystusa Króla. W 1990 roku z obszaru parafii odłączono część ul. 3-go
Maja, jedną stronę ul. Długiej oraz część ul. Zubrzyckiego.
Dynamiczny rozwój Kościoła przyczynił się do powstania coraz to nowych parafii i dekanatów.
Już 13 VI 1991 roku w miejscowości Hedwiżyn leżący w odległości 8 km od Biłgoraja zostaje
erygowana nowa parafia pod wezwaniem św. Jadwigi Śląskiej, w wyniku czego od parafii
Wniebowzięcia NMP odłączone zostały wioski: Hedwiżyn, Ignatówka, Dyle, Kajetanówka oraz
część wsi Wola Duża. Była to jak do tej pory ostatnia zmiana w terytorium parafii
Wniebowzięcia NMP.
W 1992 roku papież Jan Paweł II bullą "Totus Tuus Poloniae Populus" dokonał reorganizacji
Diecezji i Prowincji Kościelnych w Polsce. Utworzył nowe Diecezje i Metropolie. Dekanat
biłgorajski liczący wówczas 16 parafii wszedł do nowo utworzonej Diecezji Zamojsko -
Lubaczowskiej, której ordynariuszem został ks. bp. Jan Śrutwa. Obecnie obszar parafii
Wniebowzięcia NMP w Biłgoraju obejmuje osiedla: Przemysłowa, Łąkowa I, Łąkowa II, Rapy,
Bojary, Sitarska I, Sitarska II, Kępy, Ogrody, Bagienna oraz wioski: Edwardów, Gromada,
Majdan Gromadzki, Rapy Dylańskie, Wola Duża, Wola Mała, Wolaniny, Teodorówka i Zagumie.
Pisząc o obszarze parafii nie sposób ominąć samych parafian. Od 1945 roku liczba parafian
ulegała nieustannym zmianom, na co wskazują na przykład akta chrztu, małżeństw czy zgonów.
Powodem tych zmian była dość duża liczba zgonów w okresie powojennym, ogólny wzrost liczby
ludności miasta w latach osiemdziesiątych i powstanie nowych ośrodków duszpasterskich. Na
dzień 31 XII 1965 roku liczba mieszkańców Biłgoraja wynosiła 10027 osób z czego połowa
należała do parafii Wniebowzięcia NMP. W trzynaście lat później, według stanu na dzień
31 XII 1978 roku, miasto liczyło już 18004 mieszkańców. W roku 1991 na terenie parafii
Wniebowzięcia NMP zamieszkiwało 9500 mieszkańców z czego 9000 stanowili Katolicy.
Ludność katolicka należąca do parafii już od wielu lat była zróżnicowana szczególnie w
sferze gospodarczo - społecznej. Tuż po wojnie wszyscy mieszkańcy w mieście zajmowali się
drobnym rzemiosłem jak też włosiankarstwem. Natomiast parafianie pochodzący z wiosek,
pomimo ubogich piaszczystych gleb okolic Biłgoraja, zajmowali się rolnictwem. Dopiero
lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte przynoszą zmianę w życiu gospodarczym i społecznym
parafian. Powstanie wielu przedsiębiorstw i spółdzielni spowodowało wzrost poziomu życia
wielu rodzin. Lata osiemdziesiąte to rozwój wielkich zakładów przemysłowych, jak Mewa I,
II, III, IV. To przede wszystkim w tych zakładach pracowała większa liczba parafian.
W połowie lat dziewięćdziesiątych w wyniku upadku wielkich zakładów państwowych wielu
parafian angażuje się w rozwój firm prywatnych. Pozostali przeżywają duże trudności
związane z brakiem możliwości jakiegokolwiek zarobku na utrzymanie siebie i rodziny. W
roku 1994 bezrobocie ogarnęło 10437 osób. Taki stan przyczynił się do ponownego
zróżnicowania parafian w sferze gospodarczo - społecznej. Jedni stawali się co raz zamożni
a drudzy pogrążali się w co raz to większej biedzie pracując dorywczo lub pozostając
zupełnie bez pracy.
|
|